Column: Hakhout

Dat u op deze ochtend wakker bent geworden is mede te danken aan uw grote vriend ‘de boom’. Uw trouwe partner en hofleverancier van zuurstof. Door hem ademt u het leven en danst iedere dag op een wolk van geluk. Maak een boswandeling en zoek een boom uit. Aai over z’n stam en fluister lieve woordjes. Hij verdient het. Bomen zijn gek op aandacht, bloeien op van een tedere aanraking en groeien tot aan de hemel van onvoorwaardelijke liefde. Bomen begrijpen. Bomen zien. Bomen hebben gevoel.

Economische belangen zijn vaak dodelijk voor bomen. We zijn blind geworden voor hun trouw. Ze staan alleen maar hinderlijk in de weg. Zoals bij Ouderkerk aan de Amstel. Oh ja, de A9 bij Amsterdam moet worden verbreedt. En ja dat gaat ten kostte van 14.000 bomen. Sneuvelen om asfalt. Want we moeten aan onze economie denken. En als bonus kost het 3500 bomen extra het leven. Er moet namelijk een benzinestation komen met gezonde broodjes en een uitrustplaats voor de automobilist. Rijkswaterstaat belooft boompjes terug te plaatsen. Sprietjes van twee meter hoog.

Gelukkig regeert de natuur soms met harde hand en leert een virus ons naar nieuwe middelen te zoeken. Thuiswerken bijvoorbeeld. Bij jankende koters die hun klein behuisde verwekkers doen besluiten om te verhuizen naar een grote boerderij op het platteland, om inderdaad, te wonen tussen de bomen.

Natuur is hip maar toch worden er in Nederland meer bomen gekapt dan geplaatst. De taak van Staatsbosbeheer is het beheren van de bossen en natuurgebieden. Maar waarom kappen ze dan zoveel bomen als dat zo slecht is voor het milieu. Ik krijg het angstige vermoeden dat het gaat om ordinair geldverdienen. Staatsbosbeheer is tijdens de bezuinigingen de markt opgegaan. En met de verkoop van hout en biomassa is de geldbuidel snel gevuld.

We maken ons liever druk over onze warmtepomp terwijl er elke minuut in het Amazonewoud een gebied verdwijnt ter grootte van een voetbalveld. Bulldozers zorgen voor een kraterlandschap. Mensen die bomen proberen te redden tegen de illegale houtkap worden vermoord of bedreigd door illegale organisaties.

Als we straks leven op de puinhopen en alleen nog worden omgeven door dolgedraaide windmolens en oververhitte zonnepanelen. Als we straks moeten leven zonder bloemen, planten en dieren. Als we straks leven en zonder bomen het bos niet meer zien, kunnen we het misschien nog vragen aan een ondergedoken boom in Auvers-sur-Oise. Onzichtbaar groeiend tegen een helling. Maar opgemerkt door Vincent van Gogh. Daar in juli 1890 zag hij de boomwortels van hakhoutbomen die groeiden boven op de mergelafgraving.

Hakhout wordt gekapt voor gebruik. Op de stronk laat men soms een spaartelg staan waaruit een nieuwe boom kan groeien. “Het leven kan niet zonder strijd” moet Vincent hebben gedacht bij het schilderen van de ‘Boomwortels’. “Hoeveel je ook lijdt, er is altijd een nieuw begin.” Daarna liep hij voor de laatste keer de korenvelden in. Verloren van zijn eigen melancholie.

Over de auteur

Deze column is geschreven door Ronny Lammers. Ronny schrijft elke zondag een spraakmakende column waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Ronny is eigenaar/coach van ITP Institute Tennis Promotion en traint met zijn team alle niveau’s in het noorden van Nederland.

Foto: Ronny Lammers