COLUMN – Ik doe nu toch al enige tijd mijn best om Den Haag serieus te nemen, maar het valt niet mee.
Het keerpunt? De introductie van Twitter. Sinds ik Kamerleden tijdens debatten voortdurend op hun scherm zie staren, heb ik zo mijn twijfels. Ik snap het allemaal hoor, de theorie is duidelijk; een politicus is een lobbyist, hij is niets zonder aanhang – en die aanhang, dat zijn wij. Misschien is het wel onze eigen schuld, wij lezen immers al die niet-relevante, voortdurende stroom aan berichten. Maar toch: een minister van Onderwijs zou moeten weten hoe lastig het is om een klas vol pubers, met de spanningsboog van een goudvis, een krap uur bij de les te houden. En dat een smartphone puur vergif is als het gaat om concentratie. Zo ingewikkeld is het niet.
Overigens kan ik dit makkelijk breder trekken dan de Nederlandse politiek. Ik zie het ook in wachtkamers, kantoorgebouwen. Tijdens lunches, bij meetings, op perrons. Eigenlijk zie ik het op alle mogelijke momenten waarop de mens zich even geen raad weet. Terwijl er niets mis is met een tijdje doelloos voor je uitstaren. Want ja, we weten ook dat wat er op die schermen te zien is totaal niet belangrijk is. Het voegt allemaal niets toe, het maakt ons niet gelukkig – wel erg ongelukkig, zo blijkt uit steeds meer onderzoeken. Steeds meer mensen voelen zich hopeloos eenzaam, en daar zitten ook zogenaamde influencers tussen met een miljoen volgers op Instagram.
Terug naar Den Haag, waar men van het ene schandaal naar het andere hobbelt. Ik ben inmiddels gewend aan het feit dat alle gevoelige informatie rechtstreeks vanuit de Tweede Kamer op straat wordt gegooid. Het is wat dat betreft allemaal erg voorspelbaar. Het lekken is traditie geworden. In combinatie met de huidige tijdsgeest is het nog eens extra vervelend, want iedereen schijnt zich tegenwoordig schuldig te maken aan grensoverschrijdend gedrag. Een hele nare hype waar we hopelijk snel vanaf zijn, al vrees ik dat we pas net zijn begonnen. Het is erg vermoeiend om steeds te moeten lezen over de persoonlijke problemen van bewindspersonen, want uiteindelijk zitten ze er voor het landsbelang.
Een groot deel van al die hypes is veroorzaakt door social media. Van #MeToo tot genderneutrale pictogrammen op toiletdeuren. Het zijn rages en ik betwijfel of ze de werkelijkheid weerspiegelen. Is dit écht wat mensen op dit moment belangrijk vinden? Trek de stekker uit social media en je hebt het antwoord. Dan blijkt ineens dat er achter al die Nederlandse voordeuren hele andere zaken de boventoon voeren. Bovendien heeft de politicus dan eindelijk weer eens tijd om gewoon zijn aandacht op de spreker te richten, dat oogt een stuk minder respectloos.
Over de auteur
Deze column is geschreven door Derek Hogeweg. Derek is programmamaker bij OOG Radio en fanatiek wielrenner. Zijn columns gaan over uiteenlopende onderwerpen. In alle gevallen betreft het de mening van een lange man.
Foto: Ivo N/Pexels