Column: Rules for thee and not for me!

Nederlandse bevolking stapsgewijs bij wet van haar ontwikkelingsmogelijkheden beroofd

“En ik zie nog een gezin voor me. Direct na de oorlog. Man en vrouw, net getrouwd. Hij na een zware tijd in een Japans kamp als weduwnaar uit Indië teruggekomen met een paar jonge kinderen. Zij heeft de hongerwinter in Den Haag meegemaakt. Samen gaan ze terug naar Indië, Indonesië, om als gezin van de grond af aan een heel nieuw bestaan op te bouwen. In 1957 worden ze het land uitgegooid en gaan ze met alle kinderen weer terug naar Nederland om opnieuw vanaf een nulpunt te beginnen. In dat gezin ben ik geboren en opgegroeid. Het is het verhaal van mijn ouders die tot twee keer toe helemaal opnieuw zijn begonnen. En dat deden ze, zoals zoveel mensen van hun generatie, zonder te zeuren. Op eigen kracht. Met veel doorzettingsvermogen en door hard te werken. 

Mijn ouders hebben door hun persoonlijke geschiedenis en overtuigingen een grote rol gespeeld in de politieke richting die ik uiteindelijk al vrij jong ben ingeslagen. Van mijn moeder kreeg ik haar optimisme mee. En van mijn vader de overtuiging dat het niet uitmaakt wat je in het leven doet, als je er binnen je mogelijkheden maar het beste van maakt. Dat geldt voor de professor, maar ook voor de vrachtwagenchauffeur. Van mijn ouders heb ik geleerd dat je eerst moet proberen om voor jezelf te zorgen, voordat je een beroep doet op de overheid. En ook dat het belangrijk is om iedereen mee te nemen in wat je als samenleving wilt bereiken. Iedereen moet de kans krijgen om iets van zijn leven te maken omdat iedereen nodig is,” zo luidde een deel van de H.J. Schoolezing die Rutte op 2 september 2013 in Amsterdam hield.

Zijn vaders overtuiging om er het beste van te maken binnen je mogelijkheden… eerst dat zelf te proberen voordat je een beroep doet op de overheid. Mensen meenemen in wat je wilt bereiken en voor iedereen kansen omdat iedereen nodig is…

Wat Rutte zelf omschrijft als zijn zogenaamd ‘optimisme’ lijkt eerder op een gigantische blinde vlek. Na de Tweede Kamerverkiezingen op 9 juni 2010 werd het eerste kabinet-Rutte geformeerd. Terwijl de VVD juist deregulering had bepleit, zijn sindsdien het aantal wetten, algemene maatregelen van bestuur, andere koninklijke besluiten en ministeriële regelingen exponentieel gegroeid. De omvang hiervan is met circa 20 procent gegroeid! Het aantal verdragen is daarbovenop met circa 11 procent toegenomen.

In een realiteit waarin de bewegingsruimte van mensen steeds verder wordt gereguleerd, worden de persoonlijke mogelijkheden van mensen bij wet in toenemende mate beperkt. ‘Het beste van maken’, ‘je mogelijkheden’, ‘eerst zelf proberen’ zijn dan valselijk gezwam. Het is het afwentelen van de gevolgen van wanbestuur door de overheid op het individu dat geen kans heeft om aan het opgelegde keurslijf te ontsnappen. Want als bij wet steeds meer normaal menselijk gedrag zelfs strafbaar wordt gesteld, mag je nog zoveel mogelijkheden hebben, dan worden die pogingen in Nederland nu in bepaalde gevallen zelfs letterlijk hardhandig de kop in geslagen, terwijl je alleen maar iets ‘strafbaar’ doet, omdat de overheid het onrechtmatige besluit nam dat bepaald gezond en normaal menselijk gedrag nu als ‘fout’ bevonden wordt. In de periode vanaf de invoering van de eerste lockdown in Nederland op 16 maart 2020 tot heden was zelfs sprake van een regelgroei van circa 6,5 procent. Zo is Nederland verworden tot een gevangenis met onzichtbare gevangenismuren. Een pervers rechtssysteem waarin de meest kwetsbaren het grootste risico lopen vermangeld te worden. ‘Kwetsbaar’ in de zin van zij die bij wet zijn uitgesloten. In een samenleving die tot op het bot is gereguleerd, gaat het dan om een heleboel mensen. Alleen als je voldoet aan de door de overheid bepaalde ‘standaard’ tel je nog mee.

Die uitsluiting reikt heel ver. Nederland mag dan ruimtelijk netjes geordend lijken, er speelt zich steeds meer leed achter de voordeuren af door maatschappelijke uitsluiting die bij wet is geborgd. Baby’s en peuters worden al in een mal gegoten via het consultatiebureau. Kinderen worden op school gemend aan de hand van een leerlingvolgsysteem. Wie afwijkt krijgt een stempel en wordt er over de rug van deze kinderen geld verdiend. Of die stempel daadwerkelijk klopt en daarmee het kind echt geholpen is boeit niet. Zodra scholen, zorgverleners en de overheid zich kunnen verschuilen achter regels, hebben ze voldaan aan hun ‘zorgplicht’ en zal het hun een worst wezen of daarmee problemen voor het kind worden veroorzaakt en kinderen voor het leven uitgesloten en beschadigd worden. Het is wel heel opmerkelijk dat 25 tot 40 procent van de thuiszitters in Nederland bijvoorbeeld hoogbegaafd is, terwijl slechts 2 tot 3 procent van de bevolking hoogbegaafd is. Hoe valt te verklaren dat kinderen die de meeste aanleg hebben om cognitief te excelleren, uitvallen op school? De plausibele verklaring hiervoor is dat bij wet is geregeld dat elk kind op dezelfde wijze door dezelfde hoepeltjes moet springen. Doet het kind dat niet, dan wordt het vroegtijdig opgegeven. Het voordeel van zo’n strakke kaders en allerlei behandelplannen binnen die kaders is dat juridisch de ‘aansprakelijkheid’ ook tot zover reikt. Buiten die kaders kunnen ze handelingsverlegenheid veinzen onder het mom van ‘te moeilijk’. Door elk kind te trachten te kneden tot robotje met beperkte skills, is het niet verrassend dat het reken- en leesniveau van jongeren erbarmelijk is. Onder het mom van ‘gelijkheidsdenken’ worden vele kinderen gedwongen onder hun niveau te presteren en haken af. Voor de beoogde digitale wereld van ‘internet of bodies’ is het ook wel heel handig als al die kinderen even dom gemaakt worden. Slechts het menselijk lichaam is nog nodig als vehikel en de cognitieve capaciteiten worden wel geïmplanteerd door middel van artificiële intelligentie. In zo’n wereld is een hoogbegaafde alleen maar een last: “Wees niet slimmer dan je meester die je moet gehoorzamen!” In bedrijven, overheidsinstellingen en NGO’s zie je dezelfde standaardisatie terug. Haast overal heerst het ‘regel-is-regel’-dogma en worden autonome denkers als lastig bevonden. Die zijn dan ook allang niet meer nodig in de pseudo-wetenschappelijke samenleving waarin we nu leven. 

Is er namelijk nog sprake van onafhankelijke wetenschap als wetenschappelijk onderzoek gefinancierd wordt door overheden, bedrijfsleven en NGO’s? Als overheden (via beleidstafels) worden geadviseerd door bedrijfsleven en NGO’s? Als die NGO’s veelal tegenwoordig worden opgericht door het bedrijfsleven? Op die wijze bepaalt het bedrijfsleven (in)direct de wetenschappelijke onderzoeksagenda. En als er een commercieel belang mee gemoeid is, is de kans zeer groot dat onwelgevallige onderzoeksuitkomsten in een bureaula verdwijnen. 

Als je op basis van een zeer twijfelachtige ‘wetenschappelijke consensus’ de wereld kan overtuigen dat er een correlatie is tussen klimaatverandering en CO2 heb je een lucratief verdienmodel te pakken. Op basis van schuldgevoelens aanpraten en de plicht dat iedereen de wereld moet redden, kan je mensen alles afnemen en via leasen mensen structureel laten consumeren tegen een hogere prijs. Want als je consumeert, ben je immers fout en moet je boete doen, ookal wordt die consumptie je bij wet opgelegd. Als je zo iemand als Johan Vollenbroek van het MOB kan strikken als overheid (c.q. bedrijfsleven), die eerder in zijn loopbaan werkte als milieuadviseur bij Royal Haskoning en dus de ervaring heeft om alle hiaten in de Nederlandse milieuwetgeving haarfijn bloot te leggen, kan je via de rechter precedent faken dat boeren de oorzaak zijn van een stikstofprobleem en daarom weggesaneerd dienen te worden ten voordele van de voedingsindustrie die al klaar staat met synthetisch kweekvlees, ultrabewerkt vega en insecten. In het licht van de klimaat armageddon kan je 8 miljard mensen wereldwijd verplichten tot dit ongezonde vulsel. Een afzetmarkt om van te dromen voor de Universiteit van Wageningen die Rutte bejubelde in zijn lezing. Hij noemt daarin de Nederlandse water en voedseltechnologie absoluut trendsettend in de wereld. Als je dan ook iedereen ter wereld kan overtuigen dat landen zich moeten beschermen tegen een zogenaamde wereldwijde zeespiegelstijging, verdien je nog meer geld in het buitenland. 

Dat je daarmee je eigen bevolking verarmt, ziek maakt en ook nog eens verdienmodellen ontwikkelt op basis van leugens, boeit blijkbaar niet. Anno 2022 is de VOC-mentaliteit in ere hersteld: parasiteren op en onderdrukken van de hardwerkende mens wereldwijd ten behoeve van exorbitante verrijking van enkele ‘happy few’. Ook de reden dat sinds 2020 ons zelfbeschikkingsrecht over onze gezondheid en lichaam dreigt ontnomen te worden? Alles voor woekerwinsten van de farmaceutische industrie? Tenslotte is Erasmus MC op mondiaal niveau ook toonaangevend in ‘gain-of-function’ onderzoek.

Vervolgens wordt in EU-verband nog even wat goedkope arbeid via mensenhandel onder het mom van ‘migranten in nood’ geronseld. Dat er niet genoeg huizen zijn, boeit ook niet, want dat zijn kosten en die maakt Nederland liever niet.

Als Nederland zo doorgaat, wordt het mogelijk de hoofdstad van Europa met 45 miljoen inwoners, waarbij in dit rijke Tristatecity de meerderheid van de mensen is gedegradeerd tot kooimensen, zoals in het rijke Hong Kong. Van al die in kooien levende mensen, ziek gemaakt door synthetisch ultrabewerkt voedsel, kan ook de Nederlandse zorgsector nog een financieel graantje meepikken. 

Een bedenkelijke manier van samenleven die Rutte faciliteert. Dat je geld moet verdienen als land om welvarend te blijven, snapt iedereen. Echter niet op basis van list en bedrog waarbij je de meerderheid van de mensen ook nog eens bij wet knecht. Dat is geen ondernemen meer, maar uitbuiten, misleiden, beroven, mishandelen en uiteindelijk een hele samenleving naar de afgrond brengen. Als zelfs de ondergrenzen van beschaving worden getart, kan Rutte zich niet langer verschuilen achter liberalisme. Er is namelijk helemaal niets ‘liberaal’ aan het parasiteren op anderen door ze bij wet te vermangelen.

‘En dat doen mensen, zoals zoveel mensen van nu, zonder te zeuren. Op eigen kracht. Met veel doorzettingsvermogen en door hard te werken’, zijn ze de bemoeizucht en betutteling van de overheid zat. Als ze echt hulp nodig hebben, geeft de overheid nooit thuis, maar sinds 2020 zijn we allen handelsonbekwaam verklaard door de Nederlandse Staat. Deze overheid mag haar selectieve ‘hulp’ houden en hoeft in naam van de Nederlandse bevolking in het licht van pandemieën en natuurrampen geen macht over te dragen aan de ondemocratische Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) eind mei 2022. Om gezond te blijven, hebben mensen juist vooral zo min mogelijk overheid, bedrijfsleven en NGO’s nodig!

“Daar hebben we die professionals voor,” zei Rutte in het debat over het toeslagenschandaal op 13 mei 2022. Die professionals die zonder onderbouwing bepaalden dat kinderen uit huis werden geplaatst, moeten nu bepalen of ze terug kunnen naar huis?! Het KNAW rapport was minder lovend over diezelfde professionals: “Ook heeft de persoonlijke mening van professionals een te groot aandeel in de besluitvorming over uithuisplaatsing…”. Rutte blijft zich rustig verschuilen achter ‘liability’ om te voorkomen dat maar iets aan hem blijft kleven. Zolang hij maar regelt dat er voldoende wetten en regels zijn waarachter de overheid zich kan verschuilen, doet deze overheid formeel niks verkeerd. En waar de wet Rutte niet dient, schuift hij deze toch gewoon opzij. Tenslotte kan de overheid altijd op kosten van de belastingbetaler terugvallen op de Landsadvocaat die processen eindeloos kan frustreren waardoor de tegenpartij, waarvan de belangen haaks staan op die van de overheid, in de meeste gevallen aan het kortste eind trekt. Tot zover het liberalisme van Rutte waarin mensen worden meegenomen in zijn plannen voor Nederland: “Rules for thee and not for me!”

ing. Vicki Van Lommel is columnist, onderzoeks- en wetenschapsjournalist die onder andere schrijft over duurzaamheid, klimaat, energie, circulaire economie, politiek en samenleving. Founder freepeoplemedia.com