COLUMN – In een grote, goed verlichte kamer in het Kremlin, met twee vlaggen achter zijn stoel, diverse beeldschermen tegenover het bureau en een scala aan telefoons en andere communicatie-apparatuur, zit een eenzame man nadenkend voor zich uit te staren. Zojuist hebben functionarissen van het leger en inlichtingendiensten het kantoor verlaten. Voor hem op het bureau ligt een dik dossier.
De kern van het dossier wordt gevormd door de ontdekking van geheime orders van de commandant van de Nationale Garde van Oekraïne, kolonel-generaal Balan, gedateerd 22 januari 2022. Het is gericht aan de leidinggevenden van de afdelingen van de Nationale Garde in Noord-Kiev, Zuid-Odessa en de westelijke territoria. De orders bevatten details van de voorbereiding voor offensieve acties in de zone van de Donbass, een zogeheten operatie met gebundelde krachten. Alle coördinatie die hiermee samenhangt moet op 28 februari afgerond zijn. Dit omdat in maart 2022 een grote, gezamenlijke operatie moet plaatsvinden met de zwaarste middelen die het Oekraïense leger tot haar beschikking heeft.
Sinds februari zijn de artillerie beschietingen nadien sowieso al toegenomen, met verboden grootkaliber artillerie geschut. In tegenstelling tot verklaringen over vrede in de laatste jaren is Kiev begonnen met voorbereidingen voor een aanval op grote schaal, met ‘shock’ groepen (lees: Azov en Aidar milities) op de grond en met ondersteuning van gevechtsvliegtuigen en raketsystemen. Het is duidelijk dat hier sprake is van een totale vernietigingsaanval, waarbij tien- of zelfs honderdduizenden burgers het slachtoffer kunnen worden.
Nu wil ik u, die er geen ervaring mee heeft om als wereldleider cruciale beslissingen te moeten nemen, maar die graag een mening er op na houdt, eens een hypothetische kwestie voorleggen: stel dat u die man bent, daar achter dat bureau in het stil geworden kantoor in het Kremlin. Verplaats u eens in de positie van iemand die u nu als machtswellusteling betitelt en beredeneer eens hoe u het zou aanpakken. Deze column biedt u de unieke kans om eens op de stoel van Putin te gaan zitten om te zien wat u er zelf van zou bakken. De adviseurs hebben gesproken, alle feiten zijn meerdere keren gecheckt en u moet nu alles tegen elkaar afwegen. Ik geef u hier wat meer context voor zover we daar als ordinaire internettijgers, na grondig checken, over kunnen beschikken.
Meer dan twintig jaar hebt u aangedrongen bij de ministers en diplomaten om de Amerikanen en hun Westerse bondgenoten als ‘partner’ aan te duiden. Sergej heeft zich daar weleens met ingehouden woede over uitgelaten, na het zoveelste blijk van vijandige onwil van de ‘partners’ om de Russische veiligheidsbelangen te respecteren. De Minsk akkoorden, mede ondertekend door Groot Brittannië en Frankrijk, zijn door Kiev nooit gehandhaafd: rond de 14.000 burgers hebben in de afgelopen acht jaar een soms gruwelijke dood gevonden door sluipschutters en granaatinslagen van de Azov en Aidan milities. Geen woord hierover van de Westerse ‘partners’.
Vlak over de grens hebben Amerikanen zo’n dertig laboratoria, waar er gewerkt wordt aan het sterk intensiveren van virussen. Biowapens, wapens die in internationale verdragen verboden zijn verklaard en die we in eigen land, onder toeziend oog van het IAEA, hebben vernietigd. Kiev en Washington zijn al vergevorderd in hun onderhandelingen over het plaatsen van raketinstallaties, waarbij de conventionele explosieve lading makkelijk vervangen kan worden door nucleaire koppen. Raketten die Moskou in vijf minuten kunnen bereiken. Het westelijk deel van Rusland is feitelijk al omsingeld: Estland, Letland, Litouwen, Polen, Slowakije, Hongarije en Roemenie zijn lidstaten van de NAVO en alleen Oekraïne en Belarus zitten daar nog tussen. Daar komt nu dus dit rapport overheen.
U neemt de context verder in ogenschouw. Hoe zal, wat u ook doet of laat, de internationale reactie zijn? Van media maar vooral ook van machthebbers? De teneur in de Westerse media is al zwaar negatief en kijkt weg bij zaken waarbij ze de vinger naar zichzelf moeten wijzen. Een massaslachting in de Donbass zal zondermeer gebagatelliseerd worden, zoals elke gruwelijke gebeurtenis daar het nieuws niet of nauwelijks heeft gehaald. Als u ingrijpt zal het woord ‘invasie’ als eerste naar boven komen, dat was in 2014 al wel duidelijk geworden. Elk bericht zal in de ondertoon drie kernwoorden bevatten: agressie, machtswellust en gebiedsuitbreiding, andere onderliggende waarden zul je er niet in aantreffen (noot: dit is inderdaad te constateren als je de huidige berichtgeving doorneemt). Dat u als dictator wordt afgeschilderd is al langer bekend en zegt meer iets over de staatkundige kwaliteiten van de Europese leiders dan over de feiten.
Syrië was wat dat betreft een goede les: massamoorden en gifgasaanvallen door extremisten werden door de Westerse pers en politici in de schoenen van Assad geschoven. Zolang het de doelen van de VS dient worden aan Al Qaida gelieerde groepen en neonazi’s geportretteerd als ‘vrijheidsstrijders’. Het kromme verhaal dat aan het publiek wordt opgedist is dat lieden die hakenkruizen op hun lichaam hebben getatoeëerd misschien wat afwijkende ideeën er op na houden, maar uiteindelijk staan voor democratische waarden. U weet gewoon dat dit weer zal gebeuren, de belangen (o.a. olie en grondstoffen) zijn te groot en de waarheid is daarbij niet van belang. De leugen is sinds de inval in Irak alleen maar groter geworden, de brutaliteit van het Westen krijgt steeds meer zelfvertrouwen omdat ze gemerkt hebben dat ze ermee weg kunnen komen.
U weet van tevoren dat de economische gevolgen door sancties ingrijpend zullen zijn als u tot actie besluit. Internationale verhoudingen zullen op hun grondvesten schudden en ook veel Russen zullen niet goed begrijpen wat hier nu eigenlijk op het spel staat. De zeer concreet geworden existentiële bedreiging? De gemiddelde burger houdt zich niet zo bezig met geopolitiek. En zou zich daar ook niet mee bezig moeten hoeven houden als politici hun werk naar eer en geweten zouden doen. Na alles wat er al gebeurd is ligt er nu deze kwestie op uw bureau die een bizarre, ingewikkelde situatie meer acuut maakt dan ooit tevoren. Dit zijn de gegevens die u ter beschikking staan en er wordt van u als leider een beslissing verwacht. Alle diplomatieke pogingen tot een goed overleg met het Westen zijn gestrand en met een alles ontkennende NAVO en de samentrekking van het Oekraïense leger hangt er op korte termijn een massaslachting in de lucht. De vraag is nu: uitgaande van al deze gegevens, dit momentum in de tijd, wat gaat ú doen?
Het is begin februari 2022 en de Donbass wordt nu al steeds heviger onder vuur genomen. U zit op de stoel van waaruit u niet kunt wegkijken van al die feiten die ik hierboven heb opgesomd, een luxe die u de afgelopen jaren wel had en waar u ook graag gebruik van maakte. Maar nu, op deze stoel, komt u er niet onderuit en moet u vóór de 28e een beslissing hebben genomen, want dan hebben alle Oekraïense legeronderdelen en milities hun coördinatie rond en hun aanvalskracht gebundeld. Liever vandaag nog dan morgen. Succes ermee.
Over de auteur
Hielke de Boer heeft meer dan dertig jaar in de financiële sector gewerkt bij zowel internationaal opererende bedrijven als kleine sociaal-culturele instellingen. Zijn columns betrekken de maatschappelijke ontwikkelingen in een context van geopolitiek, culturele verschijnselen en historische achtergronden.
Foto: Tiedo Groeneveld