Column: De Will Smith-methode is zo gek nog niet

COLUMN – Als je voor de enige kans op vrede afhankelijk bent van Erdogan, dan weet je dat vrede ver weg is.

Erdogan die over vrede praat, dat is toch een beetje alsof Marc Dutroux Opsporing Verzocht presenteert. Alsof Heel Holland Bakt gesponsord wordt door het Diabetes Fonds. Naar wie luistert een dictator nog? vroeg men zich af. Antwoord: naar een andere dictator. Hoewel ik betwijfel of onze Russische vriend überhaupt nog ergens naar luistert. Als Erdogan wil dat er naar zijn zogenaamde ‘verzoeningspogingen’ geluisterd wordt, zou hij om te beginnen eens wat krachtiger uit de hoek mogen komen. Tot nu toe is het allemaal wat slapjes – en dat zijn we van Erdogan natuurlijk niet gewend. Mocht het hem wel lukken Poetin tot inkeer te laten komen (ik schat de kans op 0,000001%), dan kunnen de rollen direct worden omgedraaid. Welkom bij het tv-programma dictator dicteert dictator.

Wat betreft de oorlog vrees ik het ergste. Poetin is in de leer geweest bij Assad en heeft van hem het boek Gifgas voor Dummies geleend. De boekenlegger zit ergens achterin, nog een paar bladzijden theorie en de praktijk kan beginnen. Andere tip van Assad: trek je niets aan van rode lijnen. Pure retoriek, de NAVO blijft er tot in de eeuwigheid in hangen. Als je maar lang genoeg wacht worden rode lijnen vanzelf groen. De rode lijn ligt nu bij Polen, straks bij Duitsland, en voor je het ligt de rode lijn bij Bad-Nieuweschans, of gewoon helemaal nergens. Wonderbaarlijk opgelost in het luchtledige. Assad is een massamoordenaar en een voorbeeld voor niemand, behalve voor de man die op dit moment bezig is de Oekraïense bevolking uit te moorden. Dus ja, ik vrees het ergste. Het gaat nog veel ernstiger worden.

Dan Will Smith. Wat een held! Doe me een lol, en geef die man een standbeeld op een prominente plek. Dat heeft hij wel verdiend. De laatste tijd zijn we het qua humor een beetje kwijt geraakt. Beledigen om het beledigen is tegenwoordig helemaal in. Of moet ik roasten zeggen? Boeiend. Roasten is overgewaaid uit Amerika, net als Halloween, en Black Friday. Het zal in Amerika allemaal geweldig zijn, maar hier werkt het niet. Ze hebben het wel eens serieus geprobeerd in Nederland, een Correspondents’ Dinner, maar dat vond niemand grappig. Wat ik dus wel erg grappig vond, is de manier waarop Will Smith zondagavond reageerde toen zijn ernstig zieke vrouw voor het oog van de wereld voor schut werd gezet. Humor? Nee, het was niet eens leuk. Als we het dan toch over rode lijnen hebben, dan was de lijn in dit geval ruimschoots gepasseerd. Als je het mij vraagt klonen we Will Smith een paar miljoen keer en sturen we het gekloonde leger richting Rusland. Alleen dan heb ik misschien nog vertrouwen dat we een kans maken.

Over de auteur

Deze column is geschreven door Derek Hogeweg. Derek is programmamaker bij OOG Radio en fanatiek wielrenner. Zijn columns gaan over uiteenlopende onderwerpen. In alle gevallen betreft het de mening van een lange man.