Column: Dierentuin Tokio

COLUMN – Dit worden de verschrikkelijkste Spelen ooit, schreef ik vorige week.

Inmiddels zijn het de verschrikkelijkste Spelen ooit. Het zou in Tokio moeten gaan om de sporters en de prestaties, om de mensen die jarenlang, dag in dag uit, naar dit moment hebben toegeleefd. Maar in plaats daarvan gaat het alleen maar over testen. Testen, testen en nog eens testen. Het gaat over wie wie besmet heeft tijdens de vlucht vanuit Nederland, over het aantal zeepdispensers per accommodatie. De wereld is krankzinnig geworden en in Tokio zijn ze daar trots op. Hallo wereld, kijk ons eens handhaven, wat doen we dat goed hé? Je zou er kotsmisselijk van worden. Kerngezonde atleten zitten opgesloten in donkere hotelkamers van twee vierkante meter en nee, het raam mag niet open. Ik herhaal, het raam mag niet open. Daar zit je dan. Vier jaar of langer alles gegeven voor die ene dag, en dan wordt je ter plekke weggestopt alsof je een of andere seriemoordenaar bent, moet je wachten tot er personeel komt om de lift te bedienen omdat je niet zelf op het knopje mag drukken. Het is gewoon om te janken, het heeft helemaal niets meer met gezondheid te maken. Ze zijn in Japan knettergek geworden en de rest volgt, braafjes, ja-knikkend, anders hakken ze je kop eraf. Wat een poppenkast. Laat die sushi maar zitten, we kotsen zo ook wel.

Deze Spelen zijn de ergste afgang in de sportgeschiedenis ooit. Iemand moet het zeggen. Tokio is een gevangenis zonder hek eromheen, Guantanamo Bay is er niets bij. De sfeer in Alcatraz was gemoedelijker, daar mocht je ten minste nog luchten en naast elkaar zitten in de ontbijtzaal. Je verzint het niet. En maar testen en maar testen, net zolang tot je er vanzelf ziek van wordt. Testen, testen, testen, alles om de sporter te pesten. Degenen die over twee weken nog in Tokio zitten kun je rustig op missie sturen naar Mars, die kunnen psychisch wel een stootje hebben. Als je dit regime trekt, dan trek je alles. Dan maakt het allemaal niet meer uit, kun je met een gerust hart in Noord-Korea gaan wonen, of Wit-Rusland. Als je dit normaal noemt dan noem je een Fiat Panda waarschijnlijk een sportauto, en ben je van mening dat een frikandel gezonder is dan een kiwi.

De situatie in Tokio is mensonterend. Een ijsbeer in een dierentuin heeft meer bewegingsvrijheid. Misschien is dat nog wel de beste vergelijking; een dierentuin. Je vraagt de beesten een kunstje te doen voor publiek, buiten dat moet iedereen het hok in en zijn snavel houden, in afwachting van het volgende optreden. Het voeren gebeurd op vaste tijden, indien nodig kan het eten onder de deur door worden geschoven. Komt een gorilla onverhoopt te dicht bij een chimpansee, dan grijpt er iemand in. Hup, terug naar je eigen verblijf! Een dier dat tegenstribbelt wordt neergeknald met een verdovingsgeweer.

Dat laatste gebeurt bij mensen nu nog niet, maar dat duurt vast niet lang meer.

Over de auteur

Deze column is geschreven door Derek Hogeweg. Derek is programmamaker bij OOG Radio en fanatiek wielrenner. Zijn columns gaan over uiteenlopende onderwerpen. In alle gevallen betreft het de mening van een lange man.

Foto: Derek Hogeweg