Column: Matthijs

COLUMN – Zo vlak voor de Kerst is het altijd fijn om een nieuwe Jezus te hebben die we aan het kruis kunnen slaan. Dat wordt smullen in de vakantie. Angstcultuur, grensoverschrijdend gedrag. Noem maar op. Allemaal opwindende verhalen voor de donkere dagen. Matthijs van Nieuwkerk is de lul. Volgens de Volkskrant.

Matthijs is een narcist, een tiran een bullebak en een Adolf. Eerdaags helemaal berooid en uitgekotst door Nederland. Dan ben je out. Beschadigd voor de rest van je leven. Net als Borsato, Arib en al die andere beschadigden, voordat er maar één vonnis is uitgesproken. Ach, Marc-Marie en Claudia de Breij zijn zeker al een lief liedje aan het schrijven om hun gevoelens over Matthijs mee uit te drukken. Na al dat gehuilstruik van de 70 medewerkers word ik misselijk van die gasten die daar aan DWDD tafel zaten en nu handjes in onschuld wassen en vingertje wijzen.

Matthijs wou kwaliteit, was veeleisend en werd kwaad van tijd tot tijd. Om even in herinnering te roepen; vijf jaar geleden was regisseur J. Gosschalk het ergste wat de mediawereld overkwam. Van alle beschuldigingen uiteindelijk slechts 1 mediation gesprek. En Jeuk onder regie van Gosschalk werd eindeloos herhaald. Alles en iedereen kan stuk. Kijk dus maar goed om je heen. Welkom aan de top. Welkom bij een iedere werkdag live-programma. Een plek waar je moet presteren, je moet blijven pieken en waar geen plek is voor fouten. Loop eens een dagje met Jonnie Boer mee in z’n sterrenrestaurant. Daar is het niet anders. Als je daar een drie sterren kip bestelt, en die blijkt koud, dan krijg je die kouwe kutkip naar je eigen guppekop. Dan moet je op je knieën smeken om genade, terwijl je de voeten kust van Thérèse. Daar is Matthijs een watje bij.

Matthijs is de elitaire boekenwurm met twee jaar mavo. Matthijs is de clochard met een fles wodka in de hand bij het graf van Aznavour. Grote krokodillentranen. Maar piano spelen zit niet in z’n vingers. Met z’n kromme benen kan hij nu wel naar hartelust mensen afsnauwen met de Snollebollekes. “Naar links, naar rechts en in de maat godsamme, ik zeg in de maat!” Ach, die Rob Kemps. Begon ‘Chansons’ als het debiele broertje van Matthijs. Dat bleek een misverstand. Rob woonde een tijd in Parijs. Spreekt de Franse taal. Matthijs liep erbij als een verdwaalde toerist. “Merci merci”, zei hij steeds. En voor de rest onbegrijpelijke dingen als “rien ne va plus”. Blijkbaar met z’n zwarte BNN/VARA-poen naar het casino geweest.

Laat je nooit intimideren. Door wie dan ook. Ik herhaal. Nooit. Door wie dan ook. Zeker niet door de mensen met een hogere rang. Je bent geen lafaard als je iets niet weet. Je hoeft niet op je knieën. Kom op zeg. Je bent geen voetvolk. Je gaat toch niet kruipen? Voor geen enkele gillende Van Nieuwkerk. Maar wat wil je. Matthijs is opgegroeid in het rubbertegelparadijs met fietshelmpjes en kniebeschermers. Altijd ouderlijk applaus ontvangend, hun deelnemers-prijsjes ophalen en gekruiwagend in een overbetaald luizenbaantje terechtgekomen. En na het eerste miljoen veranderen in een opgeblazen kikker. En opeens is er geen BNN/VARA die hem terugfluit. Slechte zaak. Tim Hofman zou beter moeten weten. Was het niet juist BNN/VARA die anderen de maat nam wegens ongewenst, onveilig en grensoverschrijdend gedrag? Iets met eerst de balk uit je eigen oog halen.

Over de auteur

Deze column is geschreven door Ronny Lammers. Ronny schrijft elke zondag een spraakmakende column waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Ronny is eigenaar/coach van ITP Institute Tennis Promotion en traint met zijn team alle niveau’s in het noorden van Nederland.

Foto: Ronny Lammers