Column: Week tegen eenzaamheid

COLUMN – Ga der maar aanstaan. We hebben al een energiecrisis, douchecrisis, asielcrisis, Vera Bergkampcrisis, zorgcrisis, nazivlagtweet-crisis, wooncrisis, stikstofcrisis, frikandellen-crisis. En nu ook al een eenzaamheidscrisis.

Om de boel onder de aandacht te brengen, is het deze week de week tegen de eenzaamheid. Dat u het ff weet. Kom maar naar beneden en sla je slag. In de week tegen eenzaamheid staat ontmoeting en verbinding centraal. Iedereen kan deelnemen door het bezoeken en organiseren van een activiteit. Zoals de actie Wie kent mij nog (EO). Ja zeg, dan ben je al een wanhopige eenzame en dan moet je naar Bert van Leeuwen voor een kopje linzensoep, het liefst met samengevouwen handjes. Ik zou er gillend mistroostig van worden. De Remi der lage landen zou men mij noemen.

Ook andere EO-programma’s brengen je niet in een hiep hiep hoera stemming. Proef Eenzaamheid en Ik alleen in de klas geven nou niet de benodigde hoop om 6 oktober te halen. Maar eerlijk is eerlijk. Eenzaamheid vergroot de kans op ontstekingen hartkwalen dementie en verhoogt het sterftecijfer. Eén op de vier Nederlanders voelt zich eenzaam. Vooral tijdens de komende feestdagen. “We moeten in actie komen en laten we het vooral praktisch houden”, zegt Hannelise Tvedt, commandant van het Leger des Heils. Daar heeft ze natuurlijk een punt. Ga eens even bij je tante koffie drinken in plaats van een WhatsApp te sturen. Of strooi wat pepernoten als een echte Zwarte Piet bij je alleenstaande buurman. Succes gegarandeerd. En de groeten aan Akwasi.

We vinden andere mensen vaak eenzaam. Maar misschien behoren we stiekem ook wel tot die groep. Staren naar een beeldscherm maakt ons stekeblind voor de echte wereld om ons heen. We worden langzamerhand immuun voor een tedere aanraking en de lieve woordjes van een zachte stem. Vroeger discussieerde je met elkaar op straat. Nu klikken ze je weg op Facebook. De selfie die je maakte krijgt een record aan likes. De selfie als symbool van de eenzaamheid. Omdat je plotseling beseft dat niemand echt wezenlijk geïnteresseerd in je is. Dat een duimpje alleen iets zegt over een virtuele fake vriendschap.

Eenzaamheid betekent met niemand dingen kunnen delen. De schuimende golven langs het strand. De krakende takken van de herfstwind. Nooit zul je de wonderen zien door vier ogen. Investeren in vriendschap kost tijd. En die hebben we niet. We leven alsof ons leven ervan afhangt. Geen tijd te verliezen. Geen tijd voor anderen. Geen tijd voor onszelf. Wanneer kreeg je voor het laatst die handgeschreven brief van een goede vriend. Of dat kattebelletje bij de theepot met ‘Ik hou van jou’. Kijk om je heen en herken de eenzaamheid in de ogen van een ander. Sla dan een keer dat duimpje over. Maar reik eens je hand.

Over de auteur

Deze column is geschreven door Ronny Lammers. Ronny schrijft elke zondag een spraakmakende column waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Ronny is eigenaar/coach van ITP Institute Tennis Promotion en traint met zijn team alle niveau’s in het noorden van Nederland.

Foto: Ronny Lammers