Door Martin Schinkel en Matthijs Tuinstra
GRONINGEN – Wie als student of forens dagelijks naar Zernike reist, weet hoe frustrerend dat kan zijn. Overvolle bussen, vertragingen, slechte overstappen. Het is eerder regel dan uitzondering. Sommige studenten missen zelfs tentamens door uitgevallen of te late ritten. En wie ‘s avonds nog college of werk heeft, komt vaak niet meer thuis met het OV. In een stad die blijft groeien, met inmiddels zo’n 245.000 inwoners en duizenden forenzen, is dat niet langer houdbaar. Zernike is slecht bereikbaar – en dat moet anders.
Meerdere oplossingen denkbaar – maar één springt eruit
Er is in Groningen vaak over de tram gesproken. Maar een eerlijk gesprek over betere bereikbaarheid begint breder. Een extra treinstation aan de noordkant van de stad? Meer busbanen? Een metro-achtige verbinding tussen hoofdpunten? Allemaal ideeën die de moeite waard zijn. Toch valt de tram op. Als we alle opties afwegen, blijkt het een buitengewoon goede kandidaat: duurzaam, betrouwbaar, met hoge capaciteit, en bewezen effectief in vergelijkbare steden. Dus ja – de tram verdient opnieuw serieuze aandacht. Niet omdat we andere ideeën uitsluiten, maar omdat het simpelweg de beste oplossing kan zijn.
Een idee dat blijft terugkomen
De tram is geen nieuw idee in Groningen. Tot halverwege de vorige eeuw reed er gewoon een tram door de stad. En in 2011 lagen er plannen voor een nieuw netwerk. Die gingen niet door – deels door de kosten, deels door politieke verdeeldheid. Maar de behoefte aan betere bereikbaarheid is gebleven. Deze week nog meldde RTV Noord dat de gemeente opnieuw kijkt naar verbeteringen in het OV, en dat de droom van een tram nog steeds leeft. En terecht: de omstandigheden zijn veranderd. De stad is groter, de klimaatdruk is groter, en de noodzaak tot écht betrouwbaar openbaar vervoer is urgenter dan ooit.
Studenten voelen het als eerste
Studenten zijn vaak het hardst de dupe. Een overvolle bus betekent wachten op de volgende. Een late les betekent niet meer thuis kunnen komen. En een uitgevallen rit? Die kan zomaar een gemiste toets of stage-afspraak betekenen. Dat is niet alleen frustrerend – het is schadelijk voor je studievoortgang en mentale gezondheid. Studenten zijn geen sluitpost van de infrastructuur. Ze verdienen vervoer dat werkt.
Van praat naar plan
De gemeente erkent het probleem, maar te vaak blijft het bij ambities. In het coalitieakkoord staan mooie woorden over beter OV – maar woorden zijn geen vervoer. De HSV roept het gemeentebestuur op om nu écht stappen te zetten. Maak keuzes. Geef duidelijkheid. En betrek de reizigers bij het ontwerp van oplossingen.
Waarom de tram nu wél kansrijk is
Wat is er anders dan in 2011? Best veel:
- De stad is verder gegroeid, met meer druk op bestaande infrastructuur.
- Klimaatdoelen vragen om emissievrije alternatieven.
- Voorbeelden uit andere steden – zoals Utrecht en Amsterdam – laten zien dat een goed tramnetwerk werkt en loont.
- Zelfs Gent, met haar krappe middeleeuwse straten, draait al jaren op een fijnmazig tramnetwerk. Waarom zou dat hier niet kunnen?
Kritiek op de tram? Zeker – maar niet onoplosbaar
Tegenstanders wijzen op hoge kosten, aanlegoverlast en beperkte flexibiliteit. Maar dat zijn geen onoverkomelijke bezwaren. Integendeel:
- Slimme planning en fasering beperken de overlast.
- Trams rijden op eigen banen en storen fietsers of auto’s niet.
- Financiering kan via subsidies, het Rijk of publiek-private samenwerking.
- En: niets doen kost ook geld – elke dag opnieuw.
Conclusie: het is tijd voor de tram
Laten we eerlijk zijn. De bus zit aan z’n limiet. De campus groeit, de stad groeit, en de wachttijd op perrons ook. Als Groningen serieus werk wil maken van bereikbaarheid, duurzaamheid en leefbaarheid, dan is het tijd voor een structurele oplossing. De tram biedt dat perspectief. Niet als gimmick of prestigeproject, maar als robuust, bewezen systeem voor een stad die vooruit wil. Groningen moet stoppen met dromen – en durven kiezen.
