COLUMN – De beperkingen zijn voor het volk, onze politici zitten Eerste Kerstdag gewoon aan een chique gedekte tafel, compleet met varkenshaas en crème brûlée
Hoe ik dat weet? Ik kijk tegenwoordig altijd eerst naar Engeland, daar schijnt een voorspellende waarde van uit te gaan. What happens in England will happen here – het nieuwe motto van onze premier. Mark Rutte zei het letterlijk toen een journalist onlangs vroeg of de zorgen over de Omikron-variant terecht zijn: ‘kijk maar op de website van de BBC, die staat er vol mee.’ Duidelijk. Als de theorie klopt dat Nederland een verlengstuk is van Groot-Brittannië, dat alles wat dáár gebeurt onherroepelijk deze kant op stroomt, dan is dit het moment om lichtelijk in paniek te raken. Of je moet een verstrooide professor aan het roer willen die alleen nog serieus wordt genomen door spiegels – ik kan het me niet voorstellen. Als er één land is in onze nabije omgeving dat men beter niet als mal kan gebruiken, dan is het Engeland. De Britten hebben zichzelf, onder leiding van Mr. Bean, compleet buiten spel gezet. Letterlijk en figuurlijk. Ze doen niet meer mee. Engeland is veranderd in een circustent. Circus Brexit. In de piste staat een blonde clown, hij jongleert met het aanzien van de natie. Zijn naam is Boris.
Is het Britse clownisme besmettelijk? Ik vrees met grote vreze. Ongeloofwaardigheid bestrijd je niet met boosters. In Nederland hebben we inmiddels genoeg voorbeelden gezien om aan te nemen dat de Johnson-variant de Lage Landen heeft bereikt, ook hier worden veel dingen alleen nog gedaan voor de bühne. Voor de vorm. En daar kun je in Nederland prima mee wegkomen, we zijn immers een vergevingsgezind volkje. Klagen doen we op Twitter, eenmaal in de Albert Heijn gaat het mondkapje braaf op. En dat terwijl de leiders openlijk hun zelfontworpen regeltjes met voeten treden, ze doen niet eens moeite om het te verbergen. Waarom zou je ook? Het volk volgt toch wel, linksom of rechtsom, en anders is er altijd nog de dreiging, de straf, die als een bordercollie om de kudde cirkelt. Hard blaffen loont in dit land, net als je mond houden. You get what you give. Zolang je niemand tegen het verkeerde been stoot is er niets aan de hand, maar o wee als je kritisch bent, als je ergens vraagtekens bij durft te plaatsen. Als je Maurice de Hond heet. Als je het opmerkelijk vindt dat mensen met obesitas aan de touwtjes trekken van het gezondheidsbeleid en dingen roepen als ‘de sportscholen moeten dicht.’ Alleen daarom al zou ik zeggen: ga Kerst vieren. Pak het groots aan. Nodig je familie uit, je vrienden, dek de tafel, maak het gezellig. Mochten er op enig moment gevoelens van berouw boven komen drijven, denk dan even aan hoe Boris Johnson, hemelsbreed vierhonderd kilometer verderop, tien slagroomsoezen tegelijk in zijn mond propt, en probeer dit beeld de rest van de avond vast te houden.
Over de auteur
Deze column is geschreven door Derek Hogeweg. Derek is programmamaker bij OOG Radio en fanatiek wielrenner. Zijn columns gaan over uiteenlopende onderwerpen. In alle gevallen betreft het de mening van een lange man.
Foto: vectors icon/Pexels
