COLUMN – En dan schakelen we nu over naar de Schilderswijk, het Mercatorplein, Kruisplein en Vaillantplein voor de feestelijke festiviteiten omtrent de winst van het Marokkaanse voetbalelftal. Wat een heerlijk uitgelaten stemming is het hier. Straks komt er weer een roedel Abdelkaderbenaliërs uit de shishalounge om de boel te verbouwen. Man, man, man, wat een succes en wat een feest. Gezellig met je pooierbak alle verkeersregels aan je Marokkaanse reet lappen. En met je gejatte scooters mensen overhoop rijden. Je zou er pleinvrees van krijgen. Ondernemers gooien hun toko dicht, het waterkanon staat al klaar en we nemen vast een hap uit een broodje racismekebab.
Volgens Robje Jetten en Jantje Paternotte zijn deze Marokkanen trouwens geen Marokkanen, maar Nederlanders. Maar dat vinden deze Marokkanen echt van niet. En die slappehap rechters begrijpen natuurlijk dat een strafblad niet goed is voor de statistieken. Het negatieve beeld versterkt en belemmerd de toekomst van de Marokkaanse jeugd, wat leidt tot minder goede stageplaatsen en goede banen. Marokkaantje kan nu geen systeembeheerder bij de politie worden, bewaker bij DNB of manager bij defensie. Met het oog op de gevolgen kiest de rechtspraak voor vrijspraak, zodat Marokkaantje weer een toekomst krijgt en geen slachtoffer wordt. En geef ze ook nog maar een zak met geld mee als goedmakertje van ons koloniaal verleden, dan wel iets anders wat we ooit verkeerd hebben gedaan.
Ik pleit ook echt niet om alle Marokkanen aan te pakken. Maar wel dit onopgevoed tuig. En zo hard mogelijk graag. Stoppen met twee paspoorten, de waanzin na zoveel generaties al in Nederland. Stoppen met achterlijk hoge uitkeringen naar het thuisland. Illegalen het land uitzetten. Generalisatie is nooit goed. Maar dit is echt geen incident of toeval meer. Dit is een zeer groot probleem voor onze toekomst. Is er dan niemand te vinden die we op dit rellende tuig kunnen afsturen? Iemand met gezag? Iemand die corrupte FIFA-gekken als Gianni Infantino aankan en slaafse KNVB-lafbek Gijs de Jong en last but not least, de onvolprezen Harry Tietenman himself. Dat moet iemand zijn met een acceptabele cupmaat en vooral met de borsten voorruit. Een manusje van alles. Ons Nederlandse duizend-dingen-doekje. Een vrouw die niet herkend wordt op straat, omdat niemand haar kent: Conny, onze minister van Zorg en Sport, die we ook sturen voor een gas-contract.
Van alle markten thuis hoor, die Conny. Maar op de manier waarop ze je aankijkt, zeg ik toch liever mevrouw Helder. Conny Helder is de sheriff van de lage landen. In plaats van een ster, draagt ze een One Love-speldje op haar eigen wereldcup. Zwaar bedekt door een sjaal waarop ‘Never Mind’ staat. De Emir mocht eens vragen gaan stellen. Conny heeft geen verstand van voetbal. Maar zonder het zelf te weten wordt Conny buitenspel gezet. De Qatarese minister gunde haar weinig blik. Er was geen One Love tussen hen. Dus kwam er ook geen gas contract. Zelfs geen uitnodiging voor een kamelenrace. Conny bleef strak voor zich uit kijken. En weet je wat het is met mensen die strak voor zich uit kijken? Ze kijken niet verder dan hun neus lang is.
Over de auteur
Deze column is geschreven door Ronny Lammers. Ronny schrijft elke zondag een spraakmakende column waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Ronny is eigenaar/coach van ITP Institute Tennis Promotion en traint met zijn team alle niveau’s in het noorden van Nederland.
Foto: Ronny Lammers