Column: Spinningbike

Sinds een kleine week ben ik eigenaar van een spinningbike.

Als wielrenner loop je ieder jaar tegen hetzelfde probleem aan: zodra het richting oktober gaat is het niet langer aantrekkelijk om naar buiten te gaan. In ieder geval niet voor een rondje van honderd kilometer. Natuurlijk, het kán wel. Maar als je overdag werkt en ‘s avonds nog een keer wil fietsen, dan heb je sowieso een probleem zodra de wintertijd begint. Je zou in theorie in het donker kunnen wielrennen, maar daar trek ik toch echt een grens.

In november 2018 heb ik het nog eens geprobeerd. Het was net boven het vriespunt. Ik zou en ik moest fietsen. Het werd een rondje van ruim honderd kilometer. Twee dagen later werd ik ziek. Of dat door het fietsen kwam weet ik niet, maar ik sluit het niet uit. Kou doet iets met een lijf. Zeker als je het lijf hebt van een wielrenner, met extreem lage vetpercentages.

Nee, doe mij ‘s winters maar een Finse sauna.

Ik was ooit lid van een sportschool. Daar werden spinninglessen gegeven. Dat waren best leuke lessen, maar je moest er wel voor naar de sportschool. Fietsen, omkleden, spullen in een kluisje proppen, handdoek niet vergeten, bidon vullen… En weer terug. Groot nadeel van een sportschool vind ik vooral dat veel mensen er niet komen om te sporten, maar om hun sociale leven op peil te houden. Een apparaat bezet houden is ook een vak. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de typische sportschoolfiguren, die alleen maar bezig zijn om armspieren uit een t-shirt te laten scheuren. Daar heb ik gewoon niet zoveel mee.

De spinninglessen waren wel leuk, maar helaas zijn spinninglessen vaak gericht op kracht. Op beuken. Op rammen. Het moet allemaal zo intensief mogelijk, en dat is leuk als je turbodijen wil kweken voor een massasprint. Maar als duursporter heb je daar weinig aan. Dan moet je het veel meer hebben van uithoudingsvermogen. Souplesse. Ik hoef geen ballonnen in mijn kuiten en mijn doel is ook niet om niet meer in een broek te passen.

Toch ben ik de spinningbike nooit helemaal vergeten.

Het alternatief is een hometrainer. Echter, hometrainers zijn niet gemaakt voor intensievere sessies. Hometrainers zijn gemaakt voor mensen die gewoon eventjes willen bewegen. Ideaal voor ouderen en mensen die moeten revalideren. Zodra je op een hometrainer kracht zet begint ie te zwalken. Geen aanrader.

Zeker vier jaar lang zat de spinningbike in mijn hoofd. Twijfels, twijfels en nog eens twijfels. Zou ik er wel vaak genoeg op gaan zitten? Of zou het vliegwiel langzaam maar zeker verstoffen? Ik kwam er niet uit. Drie jaar geleden was ik in Drachten naar aanleiding van een advertentie op internet. Ik kwam terecht in een opgeleukte loods vol fitnessapparatuur. Roeitrainers, loopbanden, een verdwaalde crosstrainer – en een paar spinningbikes. Ik was niet overtuigd. De fietsen waren al eens gebruikt en de verkoper kwam niet oprecht over.

Vier jaar bleef het stil. Totdat ik twee weken geleden een aanbieding zag van Decathlon. Een nieuwe spinningbike, die aan alle door mij bepaalde eisen voldeed. Nog voor ik er erg in had stond er een achtcijferige code op de display van de Rabo Scanner. Levertijd: een paar werkdagen.

De spinningbike staat inmiddels op zolder. Ik heb er al een paar keer op gefietst. Buiten zal het altijd winnen van binnen, maar mocht die horrorwinter toch nog komen dan is dat in ieder geval geen excuus meer om mijn conditie te verslonzen.

Over de auteur

Deze column is geschreven door Derek Hogeweg. Derek is programmamaker bij OOG Radio en fanatiek wielrenner. Zijn columns gaan over uiteenlopende onderwerpen. In alle gevallen betreft het de mening van een lange man.

Foto: Derek Hogeweg