COLUMN – Oh, ik kan wel dansen van blijdschap! Zen is in mijn leven. Zen is een meditatie als middel tot verlichting. Ik kocht dus een weegschaal voor m’n vriendin. Ze keek me vragend aan. “Hiermee kun je je eigen verlichting volgen en meteen dat Boeddhabuikje weg mediteren”, zei ik stoer vanachter m’n gevulde koek. Dat bleek teveel van het goede. Ze ruilde me in voor een man met humor.
We kennen allemaal wel zo’n Zen-momentje. Heerlijk rokjesdag vieren op een terrasje met een biertje en een bittergarnituur. “Het leven is kort, net zo kort als de rokjes”, lacht u. Meteen ontmoet u Zen en daarna de bitterbal in uw kruis. Cadeautje van uw vrouw. Zen-goeroe Alan Watts pakte pijl en boog en liet mensen een pijl doelloos de lucht inschieten. De pijl stond symbool voor ‘loslaten’. Laat de toekomst de toekomst. Leef in het nu. Een ijzersterke gedachte. Daarom heb ik deze handeling meteen in de praktijk gebracht.
Ik schoot de pijl zomaar weg en het loste in één klap een jarenlang lopende burenruzie op. Nadat de pijl mijn buurman had doorboord, leefde ik inderdaad veel sterker in het nu. De vervolgcursus ‘Zen voor boomknuffelaars’ was op zaterdag. “Wij pakken uw problemen bij de wortel aan”, stond er op hun website. Neem van mij aan: zit je vast aan een of ander takkewijf, ga boomknuffelen. Sla je armen om hem heen, aai over zijn kruin en wrijf met je onderlichaam langs z’n stam. Pak voor positieve energie een vrolijke boom en neem geen treurwilg.
De Tibetaanse klankschaal kondigde het begin van de yogacursus aan. Het zaaltje puilde uit van hockeyvrouwen met een cabrio en verveelde dames die de rosé zat zijn. Ik had m’n yogamatje naast die van een Amsterdammer gelegd. Hij heette Fred en rook naar Heineken. Fred en ik bleken de enige mannen. We moesten allemaal op één been staan met de handen gevouwen. Fred viel om. Een combinatie van evenwichtsstoornis en drank. Daarna kwam de Butterfly Pose. Blijf liggen op de grond. Laat je voeten landen. Hielen tegen elkaar en knieën naar buiten. Handen boven je hoofd en houd je ellebogen vast. Zo bleven we een tijdje in stilte mediteren totdat Fred riep: “Het ruikt hier naar natte poes!”
Toen ik de volgende dag op de fiets voor het stoplicht stond, kwam er een hockeyvrouw naast me staan in haar cabrio. “Hoe gaat het met je onderste chakra?”, vroeg ze met een zwoele blik, kijkend richting m’n zadel. “Laat maar hangen”, riep ik en sloeg snel rechtsaf.
Over de auteur
Deze column is geschreven door Ronny Lammers. Ronny schrijft elke zondag een spraakmakende column waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Ronny is eigenaar/coach van ITP Institute Tennis Promotion en traint met zijn team alle niveau’s in het noorden van Nederland.
Foto: Ronny Lammers