COLUMN – Ik volg de schaatssport niet, nooit gedaan ook, desondanks werd ik geconfronteerd met Jutta Leerdam.
De kersverse ploeg, waar Leerdam en partner Koen Verweij deel van uitmaken, werd aan de vooravond van het nieuwe schaatsseizoen met piepende banden gepresenteerd op Circuit Zandvoort. Driftend arriveerden Leerdam en Verweij en driftend vertrokken ze weer, de NOS legde het tafereel vast. In de reportage van krap drie minuten gebeurde niets noemenswaardigs, alle ogen waren gericht op Jutta, zoals voorspeld. De rest hing er wat onwennig omheen. Of er sprake was van Olympische druk, wilde de verslaggever weten. “Ik leg mezelf altijd al zoveel druk op”, reageerde Leerdam. Daar moesten we het mee doen. Jutta haalde de smartphone nog maar eens tevoorschijn, of de camera op selfie-modus stond bleef gissen.
Jutta Leerdam, ik had haar wel eens eerder gezien, aan tafel bij Matthijs van Nieuwkerk. Toen ging het behalve over de sportcarrière minutenlang over Jutta’s Instagram-account, een getoonde impressie riep vragen op: wie was er eerder, het fotomodel of de schaatster? Krijg je van schaatsen een breed onderstel, of is het zo dat mensen met een bovengemiddeld achterwerk vaak voor schaatsen kiezen? Lastige vragen. De naam Jutta bleef hangen, ik kende verder geen Jutta, hoeveel Jutta’s waren er eigenlijk op deze aardkloot? De gedachten gingen naar Deense detectives en Zweedse gehaktballetjes, IKEA verkocht vast een JUTTA, zo niet, dan zouden ze dat wel een keer gaan doen. Een moeilijk monteerbare ladekast, voorzien van ontelbaar veel schroefjes en houtjes. Hebben jullie de JUTTA nog op voorraad? Het gele personeel zou direct de systemen raadplegen, het klonk geloofwaardig genoeg.
Wederhelft Koen Verweij weet als geen ander hoe het is om een Scandinavisch voorkomen te hebben, hij doet denken aan een verdwaalde Viking. Mocht er ooit een vervolg komen op The Hobbit dan moet de regisseur zeker even Verweij bellen. In de hand de boog, op de rug de pijlentas; het zou hem niet misstaan.
Een paar uur na het persmoment op het circuit was er ander sportnieuws: de waardeloze conditie van de jeugd, ten gevolge van een passieve leefstijl, dreigt consequenties te hebben voor toekomstige atleten. Als we niet oppassen doen we straks niet meer mee, in ieder geval niet op het hoogste niveau. Het failliet van de Nederlandse topsport dreigt. Oplossing? Geen idee. Los daarvan: het mag wel een Instagrammetje minder. Eerst maar eens presteren. Het zou jammer zijn als het faillissement wordt versneld door het voortdurend etaleren van de eigen ijdelheid.
Over de auteur
Deze column is geschreven door Derek Hogeweg. Derek is programmamaker bij OOG Radio en fanatiek wielrenner. Zijn columns gaan over uiteenlopende onderwerpen. In alle gevallen betreft het de mening van een lange man.
Foto: Derek Hogeweg