Column: Roger
COLUMN – In de laatste maand van haar leven zei m’n moeder opeens vanaf de bank; “Kun jij wat muziek uitzoeken voor mijn begrafenis…?”
Onder toeziend oog van Rachel was André Hazes een paar maanden daarvoor met vuurpeilen de lucht ingeschoten. Althans zijn as. “Wat dacht je van De Vlieger”, zei ik. Ze keek me aan. “Dan mag je wel een flink stuk touw meenemen,” zei ze lachend. “Doe maar dat mooie nummer van die Roger huppeldepup.” Ik wist meteen wie ze bedoelde maar kreeg het gewoon m’n strot niet uit. “Laten we anders Mieke Telkamp draaien, dan kunnen die oudjes tenminste ook nog gezellig meezingen”, probeerde ik nog maar het pleit was al beslecht.
“Is het voor uzelf?”, vroeg de verkoper terwijl hij me meelijwekkend aankeek. The Last Farewell van Roger Whittaker stond op een dubbel cd ergens tussen 12 Deutsche schlagers met een hoog hoempahoempa gehalte. Het irritante van Roger Whittaker’s stroperige en mierzoete liedjes is dat ze zich nestelen in je hersenen. Het vreet daar alle andere cellen van je muziekcollectie weg. Tot overmaat van ramp ontstaat daarna de behoefte om dit ritmisch geslijm de hele dag mee te neuriën. Dankzij deze zingende glijpaal houd je geen vrienden meer over. U bent gewaarschuwd.
Mijn moeder was bijna onderweg naar de hemel. Ze lag in haar kist te wachten op Roger’s Last Farewell. Opeens dreunde er een opzwepende Deutsche schlager door de luidsprekers van de aula. Bedroefde mensen keken plotseling blij. Iedereen raakte in een uitermate vrolijke stemming. Het blonde meisje van de DELA had wel het goede nummer gekozen maar van de verkeerde cd.
Ik stormde via de geluidskamer naar buiten. De DELA crew stond verderop met een sigaretje voor het naburige crematorium. Het was een van de weinige plekken waar zowel de levenden als de doden nog mochten roken. Net voordat de aula losbarstte in een Bierfeste mit Bradwurst und Lederhosen vond een elegant DELA vingertje met een fel rood gelakte nagel het juiste knopje……
“For you are beautiful and I have loved you dearly more dearly than the spoken word can tell… For you are beautiful and I have loved you dearly more dearly than the spoken word can tell…..”
Ter herinnering aan mijn moeder. Gefeliciteerd mam….
Ronny Lammers
Foto: Ronny Lammers